เที่ยงกว่าๆ….
ระหว่างที่ห้องโถงพิพิธภัณฑ์ฯระเกะระกะไปด้วยวัสดุอุปกรณ์ซ่อมล้อ “รถเจ๊ก” ที่ชำรุดหนักหลังรายการทีวีรายการหนึ่งยืมไปถ่ายทำ
หนุ่มกรีกกับสาวเซอร์เบียมากดกริ่งเรียกแสดงความต้องการเข้าชมพิพิธภัณฑ์ฯ
มีโอกาสได้ทักทายและตอบคำถามเมื่อทั้งสองเดินดูผ่านห้องแรงงานเกณฑ์ แรงงานจีน และอ่านเรื่องการยกเลิกระบบไพร่-ทาส ในห้องแสดงที่ 3 จบแล้ว
เขาถามว่า…ใครเป็นเจ้าของพิพิธภัณฑ์นี้ ?
ตอบไปว่า…เป็นของขบวนการแรงงาน ที่ช่วยกันสร้างขึ้นมา
ถามต่อว่า…ใช้เงินจากไหน เพราะดูแล้วค่าใช้จ่ายคงเยอะ
ตอบว่า…ส่วนใหญ่ได้จากเงินบริจาคและทำกิจกรรม
เขาถามวกเข้าเรื่องสมาชิกสหภาพแรงงานไทยว่ามีเท่าไหร่
เราตอบไปว่า…ราว 5-6 แสนคน จากแรงงาน 40 ล้าน และประชากร 65 ล้าน
เขาเลิกคิ้ว !! ..1 เปอร์เซ็นกว่าๆ
ถามต่อทันทีว่า…ทำไมคนงานไทยไม่อยากเป็นสมาชิกสหภาพแรงงาน
ตอบตามที่คิดเอาเองว่า….คนไทยเพิ่งผ่านระบบอุปถัมภ์จากเจ้าขุนมูลนายมา 100 ปีเศษเอง (เนื้อหามีในห้องแสดงที่ 3 )อาจเป็นสาเหตุสำคัญก็ได้มั้ง ?
เพื่อนชายชาวกรีกพูดบางประโยคที่เขาบอกว่าเป็นของ “มาร์กซ” ให้ฟังว่า
“ชนชั้นกรรมาชีพคือผู้เปลี่ยนแปลงโลก” แล้วเราก็หัวเราะพร้อมกัน
เขาแยกย้ายไปดูห้องแสดงอื่นๆต่อจนจบ ระหว่างมาเซ็นสมุดเยี่ยม เขาและเธอชวนคุยเรื่องการเมืองไทย ถามถึง “ Dictatorship และ End ”
ตอบ I don’t know !!!!
จากนั้นกล่าวร่ำลากัน “ขอบคุณค่า…..ของคุณค๊าบ…” สำเนียงฝรั่งๆน่ารักดี
แล้วถามถึงที่ที่มีวิถีชีวิตของชาวบ้านไทยๆธรรมดาๆ จะไปดูเลยแนะนำให้เดินไปขึ้นเรือที่ท่าเรือประตูน้ำ เพราะไปได้ทั้งด้าน ม.ราม หรือไปทางป้อมพระกาฬ ถนนราชดำเนินก็เลือกเอา คิดว่าคงมีอะไรให้ดูบ้าง แต่คงต้องทนกลิ่นน้ำเน่าหน่อยนะ………………………..
